Vandaag wil ik het hebben over één van mijn favoriete lichtopstellingen: een driepuntsbelichting, oftewel “three point lighting”. Traditioneel gaat het om een main light, een fill light en een rimlight of background light. In deze setup ga ik geen fill light gebruiken en zowel twee rimlights als een background light. Maar daarover straks meer. Het model van vandaag is Lola, het enige model dat nooit te laat komt, altijd paraat staat en niet betaald hoeft te worden voor haar diensten (buiten de 70 euro die ik aan haar vorige eigenaar betaald heb).
Ik gebruik deze opstelling heel graag omdat het een zekere diepte aan de foto geeft, vooral dankzij de lichten die achter haar zijn opgesteld. Ik zie bij heel veel collega fotografen dat ze een model zeer mooi belichten, maar dat één kant van het model volledig in de achtergrond verdwijnt. Dit effect is des te meer wanneer je een model met donker haar tegen een donkere achtergrond plaatst.
Als main light heb ik hier gekozen voor een snoot. Ik wou een licht dat heel erg gefocussed was, zodat ik toch een graduele falloff zou hebben naar boven en beneden toe. Normaal zou ik hier geen snoot gebruiken, omdat een snoot een hard licht is. Dit zie je al snel door de harde schaduw onder haar kin. Dit effect heb ik grotendeels kunnen beperken door de snoot recht op haar gezicht te richten, en dus niet in een hoek. Wanneer ik de snoot hoger geplaatst zou hebben, zou de schaduw onder haar kin groter worden. Wanneer ik de snoot lager geplaatst zou hebben, zouden er onaangename schaduwen komen in haar ogen en zouden eventuele wallen (die een echt model wel heeft) benadrukt worden.
Achter haar heb ik twee standaard reflectoren gebruikt als rimlights. Deze dienen om haar te scheiden van de achtergrond en om de foto wat meer diepte te geven. Ook hier is de keuze om reflectoren te gebruiken een persoonlijke keuze. je kan dit net zo goed doen met softboxen of grids. Ik wou echter een foto met wat meer impact en sterkere contrasten. Het extra voordeel ten opzichte van een grid, was dat ik haar schouder mee kon belichten. In deze foto zorgt dit voor een iets te uitgebrandde highlight, maar een echt model is niet van plastiek gemaakt, dus in realiteit zou dit wel het gewenste effect geven.
Op zich zou dit een mooie foto geven. We hebben alle regels van de driepuntsbelichting gevolgd, het model is gescheiden van de achtergrond en alles ziet er pico bello uit. Maar om de foto dan toch helemaal “af” te maken, heb ik nog een achtergrondlicht gebruikt om een gradient op de achtergrond te maken. Meestal gebruik ik hier ook een reflector met grid, om eerder een cirkel van licht achter het model te maken. Maar bij wijze van experiment heb ik het gedaan zonder grid, wat toch ook een heel leuk effect gaf.
Ongeveer een week na het schrijven van dit artikel, heb ik deze lichtopstelling opnieuw gedaan, maar deze keer met een beautydish met grid en een reflectiescherm onder haar. Ik vond deze uitvoering nog net iets mooier. Met de snoot bekwam ik een beeld met een hoog contrast, wat op zich ook wel mooi was, maar met de beautydish bekwam ik dan weer zachtere schaduwen. Door de beautydish een beetje boven haar te plaatsen (en dankzij de volumeuze pruik), wordt haar gezicht mooi omkaderd met schaduw. Bij dit beeld heb ik ook gekozen voor reflectoren met grid, in plaats van zonder grid. Je ziet het verschil op haar schouder. Als achtergrondlicht heb ik hier een snoot gebruikt, in plaats van een reflector. Dat zie je aan de achtergrond, die toch wat subtieler is in deze foto.
Dit voorbeeld toont dus maar weer aan dat, hoewel en vaste lichtopstelling een goed startpunt is, dat het gebruik van modifiers, afstand tot het model, invalshoek, etc … een groot verschil kunnen maken.
